Unha das novas que saía en prensa e en televisión foi que o presidente da Real Academia Galega RAG ,Xesús Alonso Montero ,anunciou que o homenaxeado das Letras Galegas 2016 será o poeta lucense da Terra Chá...MANUEL MARÍA.
Para nós...unha alegría! Pois...gústanos a súa poesía!
Ademáis, considérase esta figura idonea para traballar no eido escolar polo seu grande valor didáctico . Ideal para traballar coa xente menuda!
Temos moitos recursos e o respaldo da Fundación que leva o seu nome
Ligazón á Fundación Manuel María
Entre a súa extensa e excelsa obra encóntrase o poemario Sonetos ao Val de Quiroga (Escritos por Eva - Vicedirectora do IES de Quiroga)
Para nós...unha alegría! Pois...gústanos a súa poesía!
Ademáis, considérase esta figura idonea para traballar no eido escolar polo seu grande valor didáctico . Ideal para traballar coa xente menuda!
Temos moitos recursos e o respaldo da Fundación que leva o seu nome
Ligazón á Fundación Manuel María
Entre a súa extensa e excelsa obra encóntrase o poemario Sonetos ao Val de Quiroga (Escritos por Eva - Vicedirectora do IES de Quiroga)
Un clásico da nosa literatura infantil... OS SOÑOS NA GAIOLA. (1ª edición no 1968) Existe o libro disco, proxecto de Suso Vaamonde 2006 a partir dos poemas.
Poemas que falan....do noso e da nosa!
O primeiro poema leva por título GALIZA e di así:
GALIZA
Galiza docemente
está ollando ao mar;
¡ten vales e montanas
e terras para labrar!
Ten portos, mariñeiros
cidades e labregos
¡cargados de traballos
cargados de trafegos!
Galiza é unha nai
velliña, soñadora
¡na voz da gaita rise,
na voz da gaita chora!
Galiza é o que vemos:
a terra, o mar, o vento.
¡Pro hai outra Galiza
que vai no sentimento!
Galiza somos nós:
a xente e máis a fala
¡Si buscas a Galiza
en ti tes que atopala!
...
A fala. Manuel María
O idioma é a chave
coa que abrimos o mundo:
o salouco máis feble,
o pesar máis profundo.
O idioma é a vida,
o coitelo da dor,
o murmurio do vento,
a palabra de amor.
O idioma é o tempo,
é a voz dos avós
e ese breve ronsel
que deixaremos nós.
O idioma é un herdo,
patrimonio do pobo,
maxicamente vello,
eternamente novo.
O idioma é a patria,
a esencia máis nosa,
a creación común
meirande e poderosa.
O idioma é a forza
que nos xungue e sostén.
¡Se perdemos a fala
non seremos ninguén!
O idioma é o amor,
o latexo, a verdade,
a fonte da que agroma
a máis forte irmandade.
Renunciar ao idioma
é ser mudo e morrer.
¡Precisamos a lingua
se queremos vencer!
Manuel María (2001). Obra poética completa I (1950-1979) (A Coruña: Espiral Maior)
O idioma é a chave
coa que abrimos o mundo:
o salouco máis feble,
o pesar máis profundo.
O idioma é a vida,
o coitelo da dor,
o murmurio do vento,
a palabra de amor.
O idioma é o tempo,
é a voz dos avós
e ese breve ronsel
que deixaremos nós.
O idioma é un herdo,
patrimonio do pobo,
maxicamente vello,
eternamente novo.
O idioma é a patria,
a esencia máis nosa,
a creación común
meirande e poderosa.
O idioma é a forza
que nos xungue e sostén.
¡Se perdemos a fala
non seremos ninguén!
O idioma é o amor,
o latexo, a verdade,
a fonte da que agroma
a máis forte irmandade.
Renunciar ao idioma
é ser mudo e morrer.
¡Precisamos a lingua
se queremos vencer!
Manuel María (2001). Obra poética completa I (1950-1979) (A Coruña: Espiral Maior)
PODEMOS VISITAR TAMÉN:
- http://365diasparamanuelm.blogspot.com.es/ (Blogue de Eva - Vicedirectora do IES de Quiroga)
No hay comentarios:
Publicar un comentario